“Allah katında, (Allah’tan gelen) tek ilâhî din, (şeriat, düzen, uyulması zorunlu kanun ve kurallar) İslâm’dır. Kendilerine verilen kutsal kitapların hükmünce sorumlu tutulanlar, kavimlerine gelen doğru bilgilerden sonra, (liderliği ve hâkimiyeti hep kendi uhdelerinde tutma hırsları, hasetleri, haksızlıkları, şer’î kurallara karşı çıkmaları ve) bozgunculukları sebebiyle ayrı baş çekerek ihtilâf çıkardılar. Allah’ın ayetlerini, (Kur’an’ını, birliğini gösteren delilleri) inkâr edenler, (küfre giren ehl-i kitap bilmelidir) ki Allah çok çabuk hesaba çeker.”

Türkiye’de devlet yönetiminde en çok karşılaştığımız eksikliklerden bir tanesi, devlete bağlı bazı kurumların yürüttükleri faaliyetlerde ve alacakları stratejik kararlarda ciddi bir senkronizasyon sorunu yaşanması ve bu kurumların ortak bir mefkureye sahip olmamasıdır. Pek çok devlet kurumu yurt içinde ve yurt dışında gerçekten güzel faaliyetler yürütüyorlar, çok güzel hizmetlere imza atıyorlar.

Yunus ve Mevlana sahip oldukları, derin bilgelik kültürüyle, Türkiye’nin ekonomik, siyasal ve kültürel, hayatının ışığı olmuşlardır. Anadolu’nun Malazgirt savaşıyla başlayan, bin yıllık tarihi onların şiirleriyle yoğurulmuştur. Yunus Eskişehir’den, Mevlana Konya’dan, Türk toplumunun düşünce ve eylem dünyasını zenginleştirmiştir. Onlar şiirleriyle Anadolu’yu, hem tavandan hem tabandan dönüştürmüştür.

Orta Asya’dan Anadolu’ya gelen ecdadımız kanları canları ile bu toprakları yurt/vatan edindiler; son 240-300 yıldan buyana da kaybedilerek terk ettiğimiz 22 Milyon kilometre kareden, Kendini Türk ve Müslüman kabul edenlerin gelip yerleştikleri şu andaki bu topraklara sığınmak zorunda kalmışlardır.